Jambo!
Door: Miranda en Hanna
Blijf op de hoogte en volg Hanna en Miranda
30 Oktober 2010 | Kenia, Nyeri
Wanneer ben je nou een goede vrijwilliger?
Gisteren kwam Jackson (manager vh kindertehuis) naar ons toe en vertelde dat er een probleem was...onze eerste gedachte was: wat moeten wij doen en wat gaat het ons kosten? De moeder van 1 van de kinderen uit het tehuis is onlangs overleden. Zij zat in de gevangenis omdat zij haar zoontje in een put had gestopt. Zij was door haar man verbannen en uit pure wanhoop heeft zij dit gedaan. Zij zat in Nairobi in de gevangenis. Het is voor de familie erg belangrijk om het lichaam te begraven. Net als veel anderen hier zijn zij te arm om het lichaam naar een begraafplaats in de buurt te laten overbrengen en te begraven. De vraag was of wij, als wij dat willen, 13000 Shilling (130,- euro) wilden betalen zodat het lichaam getransporteerd kan worden. Nu lijkt 130,- euro niet zoveel maar wel als je bedenkt dat er nog veel anderen onze steun en geld nodig hebben...
Dus wat doe je dan? Waar geef je je geld aan uit? Tegen wie zeg je nee en tegen wie zeg je ja? Geef je je geld uit aan de straatkinderen die honger hebben? Aan het jongetje dat nodig medische hulp moet krijgen? Aan de school dat een raam nodig heeft om de kou in de winter tegen te houden? En ook nog schriften en pennen en een nieuwe stoel voor de lerares. En voor de kinderen in het kindertehuis? De komende 8 weken zullen wij nog veel meer hulpbehoevende mensen en projecten tegen komen. En iedereen heeft een goed verhaal waarmee zij je weten te raken. Wat moet je doen om een goede vrijwilliger te zijn? Waar geef je je geld aan uit en steek je tijd en energie in? En hoeveel tijd steek je in jezelf? Wij zijn ons de afgelopen week tegen gekomen en leveren elke dag een strijd met onszelf. Wij willen graag onszelf een schouderklopje geven en zeggen goed gedaan! Naast het harde werken hoeveel tijd mag je voor jezelf maken om je eigen ding te doen? Al deze vragen spoken al een week door ons hoofd. Wij hebben ondertussen besloten dat wij goede vrijwilligers zijn door goed voor anderen maar ook voor onszelf te zorgen.
Naast deze vragen hebben wij ook weer een hoop meegemaakt de afgelopen dagen. In het nieuwe kindertehuis hebben wij de keuken geschilderd. Ondanks dat er geen afplak tape was, geen verfroller maar een kwast waar de haren van uitvielen is het toch superstrak geworden! Onze keuken is het mooiste geschilderd van alles wat geschilderd is...onze eerste schouderklopje is binnen. Wij hebben ook schoongemaakt en dat is hier ook een uitdaging op zich...schoonmaken doen wij hier zonder warm water, Hanna een schoonmaak doekje waar net zoveel stof aan zat als aan haar string, Miranda een schoonmaak doekje waar 500 gaten in zaten. En zeep......met dat goede idee moet je echt zelf komen. En als je denkt dat de doekjes schoon zijn...? Vergeet het maar! Maar met een radiozender waar onze favoriete muziek uit kwam hebben wij dansend en zingend staan schoonmaken.
Even over de dieren. Wij hebben achter ons primitieve huisje een tuin vol met dieren. Geiten, koeien, kippen, 2 jonge katjes, speciaal soort eenden...en vooral veel insecten. Op een dag stond er een eend in de tuin...die op een gans leek. Hij had zijn snavel en lange nek uitgestoken en op ons gericht. Hij had een blik in zijn ogen alsof hij wilde zeggen: ik maai jullie zo met mijn snavel onderuit. Hij kwam als een gek op ons afrennen, wij keken elkaar aan en renden gillend via de voortuin het huis weer binnen en knalden de deur achter ons dicht. En zo rent Miranda dagelijks gillend door het huis maar dan vanwege de spinnen.
Even op verzoek van Matthijs en als reactie op Nienke...ons eten. De Ugali hebben wij nog niet uitgeprobeerd maar ze weten dat de vrijwilligers hier geen fan van zijn dus misschien moeten wij er zelf om vragen voordat wij het krijgen. Het eten is vooral heel gezond, de groenten telen zij zelf. En vooral veel rijst...geen vette sausjes of grote stukken vlees. Op zich lekker maar na een week hebben wij toch wel weer zin in iets ongezonds. Ondertussen snakten wij ook naar ons wijntje. Gisteren gingen wij daarom naar de supermarkt om veel lekkere dingen in te slaan en om een fles wijn te halen. Het is hier niet bepaald gewoon om aan de alcohol te gaan...dus gingen wij als stiekeme 16 jarigen met een pak(!) wijn de tuin in...wij hebben genoten van ons wijntje in de zon! Want het weer is hier nu echt top! 30 graden zonder een wolkje aan de lucht.
Het was zo helder dat wij gisterochtend Mount Kenya konden zien vanuit de tuin. Het is een enorme berg met sneeuw op de bergtop wat wij goed konden zien.
Daarna gingen wij naar een ander kindertehuis waar baby's verblijven. Deze baby's zijn wees en kunnen geadopteerd worden. Wanneer zij drie jaar zijn en nog niet geadopteerd dan gaan zij naar een ander tehuis. Miranda was gelijk weg van een baby genaamd...hoe kan het ook anders...Hannah. 4 maanden oud en echt een droppie! Wij hebben uren zitten knuffelen, voeden en spelen. Heerlijk was dat! Wij wilden ze het liefste allemaal meenemen. Het is nu weekend maar dat betekent niet dat wij uit gaan rusten...vandaag gaan wij weer schoonmaken en morgen naar de kerk. Het geloof is hier heel belangrijk dus wij willen wel een keer een dienst bijwonen. De dienst duurt 4 uur lang dus het is afwachten of wij dat gaan volhouden.
Ons volgende bericht zal waarschijnlijk vanuit het hotel zijn...daar gaan wij een paar nachtjes slapen om even bij te komen. Heerlijk in de zon aan het zwembad met een boekje bruin bakken. Iedereen fijn weekend en denk eraan: Poli Poli!
Veel liefs Hanna en Miranda
Gisteren kwam Jackson (manager vh kindertehuis) naar ons toe en vertelde dat er een probleem was...onze eerste gedachte was: wat moeten wij doen en wat gaat het ons kosten? De moeder van 1 van de kinderen uit het tehuis is onlangs overleden. Zij zat in de gevangenis omdat zij haar zoontje in een put had gestopt. Zij was door haar man verbannen en uit pure wanhoop heeft zij dit gedaan. Zij zat in Nairobi in de gevangenis. Het is voor de familie erg belangrijk om het lichaam te begraven. Net als veel anderen hier zijn zij te arm om het lichaam naar een begraafplaats in de buurt te laten overbrengen en te begraven. De vraag was of wij, als wij dat willen, 13000 Shilling (130,- euro) wilden betalen zodat het lichaam getransporteerd kan worden. Nu lijkt 130,- euro niet zoveel maar wel als je bedenkt dat er nog veel anderen onze steun en geld nodig hebben...
Dus wat doe je dan? Waar geef je je geld aan uit? Tegen wie zeg je nee en tegen wie zeg je ja? Geef je je geld uit aan de straatkinderen die honger hebben? Aan het jongetje dat nodig medische hulp moet krijgen? Aan de school dat een raam nodig heeft om de kou in de winter tegen te houden? En ook nog schriften en pennen en een nieuwe stoel voor de lerares. En voor de kinderen in het kindertehuis? De komende 8 weken zullen wij nog veel meer hulpbehoevende mensen en projecten tegen komen. En iedereen heeft een goed verhaal waarmee zij je weten te raken. Wat moet je doen om een goede vrijwilliger te zijn? Waar geef je je geld aan uit en steek je tijd en energie in? En hoeveel tijd steek je in jezelf? Wij zijn ons de afgelopen week tegen gekomen en leveren elke dag een strijd met onszelf. Wij willen graag onszelf een schouderklopje geven en zeggen goed gedaan! Naast het harde werken hoeveel tijd mag je voor jezelf maken om je eigen ding te doen? Al deze vragen spoken al een week door ons hoofd. Wij hebben ondertussen besloten dat wij goede vrijwilligers zijn door goed voor anderen maar ook voor onszelf te zorgen.
Naast deze vragen hebben wij ook weer een hoop meegemaakt de afgelopen dagen. In het nieuwe kindertehuis hebben wij de keuken geschilderd. Ondanks dat er geen afplak tape was, geen verfroller maar een kwast waar de haren van uitvielen is het toch superstrak geworden! Onze keuken is het mooiste geschilderd van alles wat geschilderd is...onze eerste schouderklopje is binnen. Wij hebben ook schoongemaakt en dat is hier ook een uitdaging op zich...schoonmaken doen wij hier zonder warm water, Hanna een schoonmaak doekje waar net zoveel stof aan zat als aan haar string, Miranda een schoonmaak doekje waar 500 gaten in zaten. En zeep......met dat goede idee moet je echt zelf komen. En als je denkt dat de doekjes schoon zijn...? Vergeet het maar! Maar met een radiozender waar onze favoriete muziek uit kwam hebben wij dansend en zingend staan schoonmaken.
Even over de dieren. Wij hebben achter ons primitieve huisje een tuin vol met dieren. Geiten, koeien, kippen, 2 jonge katjes, speciaal soort eenden...en vooral veel insecten. Op een dag stond er een eend in de tuin...die op een gans leek. Hij had zijn snavel en lange nek uitgestoken en op ons gericht. Hij had een blik in zijn ogen alsof hij wilde zeggen: ik maai jullie zo met mijn snavel onderuit. Hij kwam als een gek op ons afrennen, wij keken elkaar aan en renden gillend via de voortuin het huis weer binnen en knalden de deur achter ons dicht. En zo rent Miranda dagelijks gillend door het huis maar dan vanwege de spinnen.
Even op verzoek van Matthijs en als reactie op Nienke...ons eten. De Ugali hebben wij nog niet uitgeprobeerd maar ze weten dat de vrijwilligers hier geen fan van zijn dus misschien moeten wij er zelf om vragen voordat wij het krijgen. Het eten is vooral heel gezond, de groenten telen zij zelf. En vooral veel rijst...geen vette sausjes of grote stukken vlees. Op zich lekker maar na een week hebben wij toch wel weer zin in iets ongezonds. Ondertussen snakten wij ook naar ons wijntje. Gisteren gingen wij daarom naar de supermarkt om veel lekkere dingen in te slaan en om een fles wijn te halen. Het is hier niet bepaald gewoon om aan de alcohol te gaan...dus gingen wij als stiekeme 16 jarigen met een pak(!) wijn de tuin in...wij hebben genoten van ons wijntje in de zon! Want het weer is hier nu echt top! 30 graden zonder een wolkje aan de lucht.
Het was zo helder dat wij gisterochtend Mount Kenya konden zien vanuit de tuin. Het is een enorme berg met sneeuw op de bergtop wat wij goed konden zien.
Daarna gingen wij naar een ander kindertehuis waar baby's verblijven. Deze baby's zijn wees en kunnen geadopteerd worden. Wanneer zij drie jaar zijn en nog niet geadopteerd dan gaan zij naar een ander tehuis. Miranda was gelijk weg van een baby genaamd...hoe kan het ook anders...Hannah. 4 maanden oud en echt een droppie! Wij hebben uren zitten knuffelen, voeden en spelen. Heerlijk was dat! Wij wilden ze het liefste allemaal meenemen. Het is nu weekend maar dat betekent niet dat wij uit gaan rusten...vandaag gaan wij weer schoonmaken en morgen naar de kerk. Het geloof is hier heel belangrijk dus wij willen wel een keer een dienst bijwonen. De dienst duurt 4 uur lang dus het is afwachten of wij dat gaan volhouden.
Ons volgende bericht zal waarschijnlijk vanuit het hotel zijn...daar gaan wij een paar nachtjes slapen om even bij te komen. Heerlijk in de zon aan het zwembad met een boekje bruin bakken. Iedereen fijn weekend en denk eraan: Poli Poli!
Veel liefs Hanna en Miranda
-
30 Oktober 2010 - 09:01
Paula:
Haay Dames!
Leuk hoor, zo'n lang verhaal! Ik merk dat jullie goed bezig zijn!
Het lijkt me ook moeilijk die afwegingen te maken, er is zoveel hulp nodig!
Succes met schoonmaken& de kerkdienst;) &veel plezier natuurlijk.
Liefs -
30 Oktober 2010 - 09:11
Miranda En Hanna:
We vergeten helemaal te melden dat de foto's binnenkort zullen verschijnen..
En het allerbelangrijkste dat wij vergeten zijn te vertellen: JIP KOMT NAAR KENIA!!! Omdat hij zijn vriendinnetje zo erg mist heeft hij een ticket geboekt om voor 1,5 week langs te komen! Joepie!!! Romantisch he ;-) -
30 Oktober 2010 - 09:58
Leo:
Hai dochters,
Geweldig om die lange verhalen te lezen: maak ze beslist niet korter.
Laten jullie nog wat verfwerk voor Jip en mij over?
Dikke kus van mij -
30 Oktober 2010 - 10:10
Bianca:
Wauw, het klinkt allemaal super indrukwekkend!
En inderdaad wanneer ben je een goede vrijwilliger... Ik denk dat jullie de juiste keuze hebben gemaakt! Ook erg goed dat jullie van de week ff lekker in een hotelletje gaan bijkomen van alles en even gaan relaxen.
Super wat jullie daar doen!
Liefs vanuit het koude en natte Amsterdam!
En echt Jip straalde als een zonnetje toen hij van de week zn ticket liet zien op het werk!!
Bianca -
30 Oktober 2010 - 16:21
Sara:
Jullie mogen voor mij best zo'n lief klein babytje mee nemen hoor..
Als kerst cadeautje..
Lekker hoor zo warm weertje..
Geniet er van..
X Saar -
30 Oktober 2010 - 16:31
Lisa:
Ik ben trots op jullie!! -
31 Oktober 2010 - 11:44
Jaimy:
Hey meiden,
wat een verhalen, erg leuk om te lezen hoe jullie alles ervaren daar! Maar jullie staan zeker ook voor moeilijke keuzes, maar weet zeker dat jullie eruit gaan komen!
Jullie mama gevoelens zijn ook al boven gekomen les ik, hihihi!
En han, jij hielt toch heel erg van vliegende dieren, hihihi!
Han, ik lees nu toch echt dat er een ware klusser in jouw schuilt!
Miran wat super leuk dat Jip je komt opzoeken!
Heel veel plezier nog daar, en zoals we altijd zeggen alle kleine beetjes hulp die je kan bieden die helpen al!
liefs
-
31 Oktober 2010 - 11:54
Immy:
hallo meisjes,
Jullie zijn goed bezig, letterlijk en figuurlijk! Wat een ervaringen al in zo'n korte tijd.
Het zal inderdaad niet meevallen een balans te vinden in wat je wel en niet geeft.
De reisverslagen zijn een plezier om te lezen, ik kijk er echt naar uit!
succes,
liefs,xxx
-
31 Oktober 2010 - 12:23
Petra:
Meiden,
geweldig dit alles om te lezen. en wat keuzes, elke dag weer.
maar ik ben echt blond, vanwaar de titel Jambo van dit stukje. Want als vrijwilliger bij scouting heet ons 4jaarlijks kamp namelijk Jamborette bijgenaamd Jambo.
Ik hoor het graag en veel suc6, sterkte maar bovenal veel plezier
peetje -
31 Oktober 2010 - 14:53
Han&Miran:
Jambo betekend Hallo! -
31 Oktober 2010 - 16:11
Kaspar:
blabieblablbla foto's? -
31 Oktober 2010 - 20:35
Matthijs:
En? Welke keuze hebben jullie gemaakt? Hebben jullie dat transport van dat dode jongetje nu betaald of niet? Of hebben jullie dat geld gebruikt voor het stiekeme pak wijn onder het mom van 'een goede vrijwilligers ben je door goed voor anderen maar ook voor onszelf te zorgen"...
Ach, wat flauw. Maar echt: hebben jullie het gedaan? Het lijkt me moeilijk om nee tegen te zeggen.
Sterkte nog daar en laat nog even weten of de Ugali een beetje te rammen was.
x
Matthijs -
02 November 2010 - 10:37
Paula En Jorien:
Hee Hanna en Miranda,
Blijf inderdaad maar grote verhalen schrijven, erg leuk om te lezen.
We wachten op de foto's!!
Geef even aan wat Jip eventueel mee zou kunnen nemen (verfrollers, schoonmaakdoekjes, zeep, en of schriften)
we horen het wel..
Ps: Wij weten alleen niet of wij jip wel kunnen missen haha...
Kus Paula en Jorien
En de rest hier! -
07 November 2010 - 22:51
Alice Koreman:
Hallo Miranda en Hanna,
Via Leo heb ik jullie veslag kunnen lezen en ik ben erg onder de indruk van jullie werkzaamheden.
Ik kan me jullie situatie heel goed voorstellen, wij zijn net terug uit Zuid-Africa.Voor ons was het een GEWELDIGE vakantie, maar alles wat jullie meemaken en beschrijven komt me erg bekend voor.
Ook het verhaal over Euticus maakt veel indruk op ons.
Wij geven met Leo een enveloppe mee, zodat er van Euticus een scan gemaakt kan worden, want 10 jaar en dan deze problemen !!
Ik hoop van harte, dat het goed gaat verlopen met hem.
Voor jullie sterkte enne... Miranda.... je vader komt er zo aan !!
Geniet ervan allemaal !!
Groetjes,
Hans en Alice
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
