Hospital in....hospital out....hill up...hill down
Door: Miranda en Hanna
Blijf op de hoogte en volg Hanna en Miranda
16 November 2010 | Kenia, Nyeri
Na alle ziekenhuis bezoeken hadden wij even tijd voor ontspanning. We schrijven dit verhaal dan ook vanuit een hotel met een wijntje. Voor ons dus....totale ontspanning. Maar vandaag hebben wij ook, samen met Leo, de natuur van Nyeri ontdekt. Eigenlijk is de natuur erg mooi...
Vanmorgen besloten wij een wandeling te maken naar en op Nyeri Hill. Dus wij naar de receptie. Daar werd ons verteld dat het 3 kilometer lopen is naar de Hill. Wij dachten...ow dat doen wij wel even! Maar heel normaal blijkt dat niet te zijn om als Mzungu te gaan wandelen. Die staan hier niet alleen bekend als rijk maar ook als lui. Dus wij begonnen met volle moed aan onze tocht naar de heuvel met een heerlijke zonnetje erbij. Onze wandeling schoot niet erg op aangezien Leo, die graag vrienden maakt, iedereen gedag zei en een hand gaf. Leo kent in onze stad ondertussen al meer mensen dan wij in de afgelopen 3 weken hebben leren kennen. Maar goed, na zo'n 2,5 uur genieten van de natuur vroegen wij ons af wanneer die heuvel nou eens dichterbij zou komen. Dus Leo, ging aan iedereen vragen hoe ver het nog was. Op zich een normale vraag alleen het antwoord verschilde nogal, namelijk van 2 tot 10 kilometer lopen. Aangezien de blaren bij Hanna en Miranda alweer op de voeten stonden besloten we een short cut te nemen door de rimboe. Op een gegeven moment moesten we steil naar beneden en werd ons verteld dat wij verderop nog een rivier moesten oversteken...zonder brug...dus schoenen uit en pootje baden. Hanna heeft nogal last van hoogtevrees...dus die ging op haar billen de heuvel af. Het was handiger geweest als we een slee bij ons hadden gehad...
Hierna kwamen we in een soort van woonwijk in de heuvels terecht...lees: houten hutjes met een smal pad om het stuk grond heen. Het werd ons snel duidelijk dat we de rivier niet zouden gaan halen. Ondertussen stonden we te hijgen en te steunen...opa Leo wordt oud...en Miranda en Hanna moeten misschien wat meer aan hun conditie gaan doen. Zo ' lui' als we waren kwamen we bovenop de heuvel en namen we maar een Matutu terug naar het hotel. Het was een fijne en mooie wandeling alleen hebben we Nyeri Hill maar van een afstand gezien. Volgende keer beter...
Jullie zijn natuurlijk benieuwd naar hoe het afgelopen is met Euticus. Aan dat verhaal zit voorlopig nog geen eind. Vorige week zijn we naar een ziekenhuis in Thika geweest voor de CT - scan. Twee dagen daarna zijn we met de scan naar het General Hospital gegaan. Ondanks dat we een afspraak hadden om 8.00 uur waren we pas om 10.00 uur aan de beurt voor een consult bij de arts. Daar werd ons medegedeeld als of het om een gekneusde teen ging dat er eigenlijk weinig aan te doen was. De scan wees uit dat Euticus een, waarschijnlijk aangeboren, ziekte aan zijn zenuwstelsel heeft. De arts vertelde ons, met een schaapachtige glimlach op haar gezicht, dat het over kon gaan maar dat het ook erger kon worden. Na veel aandringen en doorvragen kregen wij eindelijk medicijnen voor Euticus voorgeschreven. Deze medicatie zorgen voor een beter verstandelijk vermogen en de andere medicatie was om het trillen onder controle te kunnen houden. Daarnaast kon hij naar de fysiotherapeut om wat stabieler te kunnen leren lopen. De fysiotherapeut gaf aan dat zij er weinig aan kan doen en dat hij maar gewoon zoveel mogelijk zijn dingen moest blijven doen en veel moest blijven lopen. Over twee weken mochten we wel weer terug komen. Kijken of er enige verbetering in zit terwijl deze jongen al maanden wankel loopt. Dit is allemaal erg frustrerend maar het blijkt normaal te zijn voor in het General Hospital. Het zit namelijk zo....het ziekenhuis wordt gesubsidieerd door de overheid. En zieke mensen kosten geld...dus komt het regelmatig voor dat hele armen die toch geen geld hebben niet verteld wordt wat er aan de hand is zodat het ziekenhuis niet hoeft te behandelen en het de overheid dus zo min mogelijk geld kost. Deze werkwijze is merkbaar en voelbaar. De artsen denken vooral aan het salaris dat zij binnen krijgen en niet aan de mensen die ziek zijn en medische hulp nodig hebben. Hier laten wij het niet bij zitten! Dit jongetje is niet zomaar in ons leven gekomen dus wij gaan ervoor zorgen dat wij alles wat in ons vermogen ligt kunnen doen. Aanstaande Maandag gaan wij naar een arts die gespecialiseerd is in het behandelen van kinderen voor een second opinion. Hier hopen wij duidelijke antwoorden te krijgen en willen wij weten hoe wij Euticus verder kunnen gaan helpen. Dus tot nu toe weten we nog steeds niet veel meer...
Ondertussen hebben wij van een aantal mensen begrepen dat zij ook graag een bijdrage willen leveren aan het herstel en de toekomst van Euticus. Wanneer je geld aan ons wil overmaken kan dit op: 324400462 t.n.v. J.W. Huizinga onder vermelding van Euticus.
Het nieuwe kindertehuis is ondertussen af! Tenminste voor zover af....hier af is....sommige douches werken nog niet zoals het hoort maar jullie weten ondertussen wel hoe het hier werkt...Hakuna Matata....Pole Pole...
Dat heeft Leo de eerste dag gelijk meegekregen. Hij heeft een eigen kamer in het kindertehuis waar hij voor een week verblijft. Als Jip arriveert gaan we lekker met zijn vieren in een hotel! Maar toen Leo zijn spullen in zijn kamer ging zetten kwamen we erachter dat hij nog geen matras had en geen douchekop. En er kwam alleen heet water uit de douche waar je je levend aan verbrand. Maar soms passen de Kenianen zich aan de Nederlanders aan en kunnen dingen toch redelijk snel geregeld worden. Het matras werd dezelfde dag geleverd dus hoefde Leo niet op de houten plankjes te liggen. De douchekop en het afstellen van de watertemperatuur werd de volgende dag geregeld. Ook is het ons opgevallen dat de kinderen van s' morgens vroeg tot ' s avonds laat voor de televisie zitten. Dit vinden wij uiteraard niet pedagogisch verantwoord en dus gaan wij aankomende week speelgoed kopen!!!! Dus ook daar gaat het sponsorgeld heen.
Na alle ziekenhuis hectiek van vorige week gingen Hanna en Miranda afgelopen Woensdag naar het Abedare park. Hier hebben wij oog in oog gestaan met giraffen, zebra's, apen, zwijnen en impala's. We hebben het ' echte' Afrika ervaren! In dit park loop je tussen de dieren dus zit je niet zoals bij vele Safari's in een jeep. Dit was echt fantastisch!!!! Ook lag er een slang voor Miranda haar voeten...die slaakte uiteraard een gil dat tot in Nairobi te horen was maar de gids legde ons uit dat hij niet giftig was.
Leo moest de tweede dag van aankomst van Miranda naar de kapper. De plaatselijke kapper werd gewaarschuwd dat er een Mzungu aankwam. Dit zorgde bij de kapper voor de nodige spanning en stress aangezien het voor hem de eerste keer was dat hij Mzungu haar moest knippen. Wij moesten even wachten bij de kapper en aangezien dit een hokje van 1 bij 1 is stonden wij buiten te wachten. Niet erg aangezien het zonnetje scheen. Toen was Leo aan de beurt....en waren wij hem natuurlijk weer kwijt. Die was ondertussen met de bevolking kennis aan het maken. Gelukkig kan je hier vragen : heb je een Mzungu gezien? En iedereen wijst je zo de weg. Dus binnen een minuut was Leo weer terecht en kon hij geknipt worden. Leo heeft ongeveer een half uur op de kapperstoel gezeten en we moeten toegeven: het ziet er piekfijn uit. Keurig gedaan. En dat voor omgerekend € 0,90.
Ook hebben wij nu de leuke en mooie kant van Kenia gezien. We kunnen ons nog steeds gefrustreerd voelen en boos maken om hoe oneerlijk het er hier aan toe gaat. Wij kunnen ons machteloos voelen maar hopen dat wij met ons geld, onze aandacht, onze glimlach en ons medeleven toch nog een klein beetje goed kunnen doen.
Bedankt voor het lezen!
Veel liefs vanuit het zonnige Nyeri,
Hanna, Miranda en Leo.
Vanmorgen besloten wij een wandeling te maken naar en op Nyeri Hill. Dus wij naar de receptie. Daar werd ons verteld dat het 3 kilometer lopen is naar de Hill. Wij dachten...ow dat doen wij wel even! Maar heel normaal blijkt dat niet te zijn om als Mzungu te gaan wandelen. Die staan hier niet alleen bekend als rijk maar ook als lui. Dus wij begonnen met volle moed aan onze tocht naar de heuvel met een heerlijke zonnetje erbij. Onze wandeling schoot niet erg op aangezien Leo, die graag vrienden maakt, iedereen gedag zei en een hand gaf. Leo kent in onze stad ondertussen al meer mensen dan wij in de afgelopen 3 weken hebben leren kennen. Maar goed, na zo'n 2,5 uur genieten van de natuur vroegen wij ons af wanneer die heuvel nou eens dichterbij zou komen. Dus Leo, ging aan iedereen vragen hoe ver het nog was. Op zich een normale vraag alleen het antwoord verschilde nogal, namelijk van 2 tot 10 kilometer lopen. Aangezien de blaren bij Hanna en Miranda alweer op de voeten stonden besloten we een short cut te nemen door de rimboe. Op een gegeven moment moesten we steil naar beneden en werd ons verteld dat wij verderop nog een rivier moesten oversteken...zonder brug...dus schoenen uit en pootje baden. Hanna heeft nogal last van hoogtevrees...dus die ging op haar billen de heuvel af. Het was handiger geweest als we een slee bij ons hadden gehad...
Hierna kwamen we in een soort van woonwijk in de heuvels terecht...lees: houten hutjes met een smal pad om het stuk grond heen. Het werd ons snel duidelijk dat we de rivier niet zouden gaan halen. Ondertussen stonden we te hijgen en te steunen...opa Leo wordt oud...en Miranda en Hanna moeten misschien wat meer aan hun conditie gaan doen. Zo ' lui' als we waren kwamen we bovenop de heuvel en namen we maar een Matutu terug naar het hotel. Het was een fijne en mooie wandeling alleen hebben we Nyeri Hill maar van een afstand gezien. Volgende keer beter...
Jullie zijn natuurlijk benieuwd naar hoe het afgelopen is met Euticus. Aan dat verhaal zit voorlopig nog geen eind. Vorige week zijn we naar een ziekenhuis in Thika geweest voor de CT - scan. Twee dagen daarna zijn we met de scan naar het General Hospital gegaan. Ondanks dat we een afspraak hadden om 8.00 uur waren we pas om 10.00 uur aan de beurt voor een consult bij de arts. Daar werd ons medegedeeld als of het om een gekneusde teen ging dat er eigenlijk weinig aan te doen was. De scan wees uit dat Euticus een, waarschijnlijk aangeboren, ziekte aan zijn zenuwstelsel heeft. De arts vertelde ons, met een schaapachtige glimlach op haar gezicht, dat het over kon gaan maar dat het ook erger kon worden. Na veel aandringen en doorvragen kregen wij eindelijk medicijnen voor Euticus voorgeschreven. Deze medicatie zorgen voor een beter verstandelijk vermogen en de andere medicatie was om het trillen onder controle te kunnen houden. Daarnaast kon hij naar de fysiotherapeut om wat stabieler te kunnen leren lopen. De fysiotherapeut gaf aan dat zij er weinig aan kan doen en dat hij maar gewoon zoveel mogelijk zijn dingen moest blijven doen en veel moest blijven lopen. Over twee weken mochten we wel weer terug komen. Kijken of er enige verbetering in zit terwijl deze jongen al maanden wankel loopt. Dit is allemaal erg frustrerend maar het blijkt normaal te zijn voor in het General Hospital. Het zit namelijk zo....het ziekenhuis wordt gesubsidieerd door de overheid. En zieke mensen kosten geld...dus komt het regelmatig voor dat hele armen die toch geen geld hebben niet verteld wordt wat er aan de hand is zodat het ziekenhuis niet hoeft te behandelen en het de overheid dus zo min mogelijk geld kost. Deze werkwijze is merkbaar en voelbaar. De artsen denken vooral aan het salaris dat zij binnen krijgen en niet aan de mensen die ziek zijn en medische hulp nodig hebben. Hier laten wij het niet bij zitten! Dit jongetje is niet zomaar in ons leven gekomen dus wij gaan ervoor zorgen dat wij alles wat in ons vermogen ligt kunnen doen. Aanstaande Maandag gaan wij naar een arts die gespecialiseerd is in het behandelen van kinderen voor een second opinion. Hier hopen wij duidelijke antwoorden te krijgen en willen wij weten hoe wij Euticus verder kunnen gaan helpen. Dus tot nu toe weten we nog steeds niet veel meer...
Ondertussen hebben wij van een aantal mensen begrepen dat zij ook graag een bijdrage willen leveren aan het herstel en de toekomst van Euticus. Wanneer je geld aan ons wil overmaken kan dit op: 324400462 t.n.v. J.W. Huizinga onder vermelding van Euticus.
Het nieuwe kindertehuis is ondertussen af! Tenminste voor zover af....hier af is....sommige douches werken nog niet zoals het hoort maar jullie weten ondertussen wel hoe het hier werkt...Hakuna Matata....Pole Pole...
Dat heeft Leo de eerste dag gelijk meegekregen. Hij heeft een eigen kamer in het kindertehuis waar hij voor een week verblijft. Als Jip arriveert gaan we lekker met zijn vieren in een hotel! Maar toen Leo zijn spullen in zijn kamer ging zetten kwamen we erachter dat hij nog geen matras had en geen douchekop. En er kwam alleen heet water uit de douche waar je je levend aan verbrand. Maar soms passen de Kenianen zich aan de Nederlanders aan en kunnen dingen toch redelijk snel geregeld worden. Het matras werd dezelfde dag geleverd dus hoefde Leo niet op de houten plankjes te liggen. De douchekop en het afstellen van de watertemperatuur werd de volgende dag geregeld. Ook is het ons opgevallen dat de kinderen van s' morgens vroeg tot ' s avonds laat voor de televisie zitten. Dit vinden wij uiteraard niet pedagogisch verantwoord en dus gaan wij aankomende week speelgoed kopen!!!! Dus ook daar gaat het sponsorgeld heen.
Na alle ziekenhuis hectiek van vorige week gingen Hanna en Miranda afgelopen Woensdag naar het Abedare park. Hier hebben wij oog in oog gestaan met giraffen, zebra's, apen, zwijnen en impala's. We hebben het ' echte' Afrika ervaren! In dit park loop je tussen de dieren dus zit je niet zoals bij vele Safari's in een jeep. Dit was echt fantastisch!!!! Ook lag er een slang voor Miranda haar voeten...die slaakte uiteraard een gil dat tot in Nairobi te horen was maar de gids legde ons uit dat hij niet giftig was.
Leo moest de tweede dag van aankomst van Miranda naar de kapper. De plaatselijke kapper werd gewaarschuwd dat er een Mzungu aankwam. Dit zorgde bij de kapper voor de nodige spanning en stress aangezien het voor hem de eerste keer was dat hij Mzungu haar moest knippen. Wij moesten even wachten bij de kapper en aangezien dit een hokje van 1 bij 1 is stonden wij buiten te wachten. Niet erg aangezien het zonnetje scheen. Toen was Leo aan de beurt....en waren wij hem natuurlijk weer kwijt. Die was ondertussen met de bevolking kennis aan het maken. Gelukkig kan je hier vragen : heb je een Mzungu gezien? En iedereen wijst je zo de weg. Dus binnen een minuut was Leo weer terecht en kon hij geknipt worden. Leo heeft ongeveer een half uur op de kapperstoel gezeten en we moeten toegeven: het ziet er piekfijn uit. Keurig gedaan. En dat voor omgerekend € 0,90.
Ook hebben wij nu de leuke en mooie kant van Kenia gezien. We kunnen ons nog steeds gefrustreerd voelen en boos maken om hoe oneerlijk het er hier aan toe gaat. Wij kunnen ons machteloos voelen maar hopen dat wij met ons geld, onze aandacht, onze glimlach en ons medeleven toch nog een klein beetje goed kunnen doen.
Bedankt voor het lezen!
Veel liefs vanuit het zonnige Nyeri,
Hanna, Miranda en Leo.
-
16 November 2010 - 13:35
Jaimy:
Hai hai,
alweer impala's han.....hihihihi!
Ik keek alweer helemaal uit naar een nieuw verhaal....jullie vertellen echt super leuk!
Jullie hadden ook gewoon je sportschoenen aan moeten trekken met wandelen en niet die pumps.....hahahaha! Geen conditie....wordt weer tijd voor zumbales!
Leuk om te horen dat Leo zoveel contact daar maakt met de bevolking, zo te horen gaat hij er helemaal voor!
Slapen jullie al op een eigen plekje of nog niet?
Ben zeer benieuwd naar alle foto's! Heel veel succes!
liefs jaimy -
16 November 2010 - 13:46
Marianne Vernout:
Hallo luitjes Het is weer een zeer interessant en indrukwekkend verhaal. Ik geniet hier in een koudere temperatuur met jullie mee van de uitstapjes, maar leef mee met de frustraties.
Veel liefs -
16 November 2010 - 14:00
Peetje:
Hidihi
Leuk om het reilen en zeilen te lezen.
Wat een heen en weer gereis zeg met die kleine Euticus.
Suc6 met jullie verdere belevingen en ik kijk ook uit naar wat fotootjes.
Petra -
16 November 2010 - 16:02
Els Mooij:
Staat Leo ook nog op de foto met zijn nieuwe kapsel? 90 cent -
16 November 2010 - 17:29
Tessa:
hey dames en Leo!
Leuk jullie verhalen te lezen. Wat een wandeling, hahahahaha! Even een tip voor het speelgoe;-) Dit is amper te vinden in Nyeri (en kenia!), neem ik meestal mee uit NL. Het is ook vaak van slechte kwalitieit. Maarrrrr, als je iets vindt en koopt, zorg dan dat het goed wordt weggelegd na gebruik anders, is het mede door de kwaliteit, heel snel kapot. Is al veeeeeeel door heen gegaan. Super trouwens dat jullie ze voor de tv vandaan halen, helemaal top, sta ik helemaal achter! Buitenspelen is ook een goede optie, de vorige vrijwilligers hebben mooie toestellen neergezet, ook heel leuk! Liefs Tessa -
16 November 2010 - 18:09
Sjaan Vink:
Ik heb weer genoten van jullie verslag.
Top dat jullie je zo inzetten voor deze mensen.
Ben heel benieuwd naar Leo zijn kapsel.
groetjes en succes Sjaan
-
17 November 2010 - 08:11
Jacq. Steinmetz:
Hey dames en Leo,
Helemaal gaaf om te lezen hoe het jullie vergaat daar in het warme (!) Kenia. Veel leuker dan hier in het koude Nederland. Gisteren moesten we voor de 1e keer de auto krabben, dus weet je ongeveer hoe wij het hier hebben. Bluh.
Heel veel plezier en koop maar veel speelgoed!! Das inderdaad beter voor kids dan constant voor de tv hangen.
Groet, Jacqueline (collega Leo) -
17 November 2010 - 11:48
Paula:
haay dames en Leo!
super om weer een verhaal te lezen!
stoer dat jullie die wandeling hebben gemaakt haha;) &wat speelgoed voor de kinderen daar lijkt me ook een goed plan;) maar ook erg om te lezen hoe het daar gaat wat betreft Euticus....
Veel succes en plezier weer de komende tijd! Geniet er maar lekker van, het is hier in NL echt veel te koud!!!!
Liefs Paula -
17 November 2010 - 14:59
Matthijs:
Qua speelgoed: ik stem voor een paar voetballen. Als Kenia over 16 jaar wereldkampioen wordt, heb ik toch een beetje het gevoel dat ik daar een bijdrage aan heb geleverd. -
18 November 2010 - 19:26
Nelly Bestenbreur:
Hallo Hanna en Miranda,
Ik geniet van jullie reisverslag en heb er grote bewondering voor dat jullie dit doen.
Ga ook zeker een klein steentje bijdragen voor Euticus.
Kijk uit naar de volgende verslagen en doe vooral de groeten aan Leo (van zijn Zonnebloem-maatje).
Groetjes,
Nelly Bestembreir -
18 November 2010 - 21:21
Sara:
Leuk verhaal weer..
Maare maar 1 foto.... Daar nemen we geen genoegen mee natuurlijk...
x Saar -
19 November 2010 - 06:09
Hanna:
Zusje, er komen nog meer foto's, maar ze zijn nu nog bijna allemaal te groot om te kunnen uploaden op deze site. We moeten nog even uitzoeken hoe we ze kunnen verkleinen! -
19 November 2010 - 09:48
Bianca:
Echt super indrukwekkend weer allemaal!
Snap wel waarom jullie je zo inzetten voor de kleine man, als ik die foto zo zie!
Nog een paar uurtjes en dan is Jip er! Miranda, de langverwachte taart was trouwens erg lekker gisteren :-)
Veel plezier nog jullie! -
19 November 2010 - 12:10
Maureen:
Hallo Hanna en Miranda,
wat geweldig wat jullie aan het doen zijn. Veel succes verder en nog een fijne tijd in het prachtige Kenia.
Groetjes, Maureen uit Duitsland -
21 November 2010 - 12:26
Kees:
Hoi Hanna, Miranda en Leo,
De kwaliteit van jullie verslagen wordt iedere keer beter. Zeker nu er ook nog een foto bij staat. Dat speelzaaltje ziet er fris geschilderd uit. Hebben jullie dat ook geschilderd?
We kijken uit naar jullie nieuwe avonturen.
Groeten Kees -
21 November 2010 - 13:32
An Mooij:
ik ken jullie niet persoomlijk maar geniet van jullie verhalen ,en lees met veel plezier en bewondering alles wat jullie meemaken
gr aan leo -
22 November 2010 - 07:47
Martin Visser:
Ik lees met veel plezier jullie reisverslagen, het verhaal van Euticus grijpt me aan. En mede daarom heb ik een klein bedrag overgemaakt, een deel van het bedrag is voor hem en de rest van het bedrag kunnen jullie speelgoed kopen voor de kinderen van kindertehuis.
Ben ook benieuwd naar de rest van jullie foto's.
Martin Visser (Werknemer van Bakkersland) -
23 November 2010 - 08:28
Petra:
Dames, het verkleinen van foto's gaat het makkelijkste met paint
je roept de foto op. dan bij uitrekken/hellen zet je de bovenste twee vakjes van 100 naar 50. dit doe je vervolgens nog een keertje.
zo verkleinde ik de foto's altijd voor marktplaats. suc6 nog meiden daar. hoop snel weer wat te lezen.
groetjes peetje -
23 November 2010 - 11:02
Collega's Kcc:
Hé Mzungu Leo en Miranda en Hanna,
Wat onwijs gaaf om jullie op deze manier te volgen. Jullie schrijven goed en wij hebben veel lol om de capriolen van Leo. Marga vraagt of Leo nu dreadlocks heeft? Met of zonder kraaltjes?
Even zonder gekheid; wat een indrukken zullen jullie opdoen met even zovele emoties. En is het waar van de geuren en kleuren van Afrika?
Wij kijken uit naar jullie volgende verslag.
Liefs en geluk,
Marga, Bart, Gabriëlle, Judith, Hans, Marianne, Jolanda, Angela en Monique. -
23 November 2010 - 11:04
Immy:
hallo Hanna en Miranda,
Ha, eindelijk een foto! Zag net de tip van Petra, hopelijk komen er nu meer.
Hier is de winter in aantocht, bij jullie nog steeds zomers warm zo te zien.
We leven erg met jullie mee (voor zover dat kan..) dank zij de uitgebreide en leuke reisverslagen!
Veel succes de komende weken,
groetjes,
mama
-
30 November 2010 - 20:09
Matthijs:
Waar blijven de verhalen?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
