We're still alive!
Door: Miranda en Hanna
Blijf op de hoogte en volg Hanna en Miranda
26 Oktober 2010 | Kenia, Nyeri
Eindelijk een berichtje van ons! Het duurde even...de verbinding is niet zo snel hier in Nyeri...maar dat zijn wel meer dingen niet...ondertussen hebben wij ervaren dat alles poli poli gaat...dat betekend rustig aan...
Maar wij beginnen even bij het begin...de vliegreis...al een avontuur op zich. Het was lastig om alle lieve mensen die ons kwamen uitzwaaien achter te laten (bedankt dat jullie er waren!). Wij verwachten jullie uiteraard ook weer op Schiphol te zien als wij terugkomen :-)
Toen wij eenmaal iedereen, met tranen in de ogen, achter hadden gelaten moesten wij natuurlijk weer haasten om op tijd het vliegtuig te halen...op het laatste moment bedachten wij dat wij het gesponsorde geld om wilden wisselen voor Keniaanse Shilling. Iedereen bedankt voor de giften! Daarna gingen wij door de bodyscan en werd Miranda haar pruik nog even uit elkaar gehaald. Blijkbaar kan je daar zeker 10 kilo cocaïne in bewaren...na de lange reis kwamen wij eindelijk in Nairobi aan.
En toen was er....regen...en nog eens regen...na weinig geslapen te hebben kwamen wij aan in een Nyeri een dorp op 2,5 uur reizen van de hoofdstad. Ook daar..regen...en veel armoede...ook kwamen wij er vrij snel achter dat het nieuwe weeshuis nog niet af was...in het nieuwe weeshuis zouden wij een eigen kamer krijgen met een eigen badkamer. De manager vertelde ons dat wij tot het nieuwe kindertehuis af zou zijn bij zijn ouders in huis konden logeren. Dus zo gezegd...zo gedaan. Wij kwamen daar aan en het bleek niet zo groot te zijn. De ouders zijn zeer gastvrij maar onze kamer is net zo groot als een inloop kast. Op zich niet zo erg voor een paar dagen maar het is toch even wennen om met zijn vieren in een klein huis te verblijven. Maar vandaag zijn wij er achter gekomen dat wij niet zo moeten zeuren..
De eerste dag zijn wij naar de kinderen in het oude kindertehuis bezocht. Dat was heel erg leuk! De kinderen gingen voor ons zingen en dansen...dat was zo schattig! De kleinste kinderen willen lekker met je knuffelen..en daar zijn wij heel goed in! Gisteren zijn wij naar de stad geweest om wat dingen te kopen. De stad en de mentaliteit is heel anders dan wij gewend zijn. Je moet niet denken dat je snel iets kan regelen of kopen...het gaat allemaal Hakuna Matata...of poli poli...ook in de stad zag je veel armoede...lichamelijk gehandicapte mensen langs de weg en veel straatkinderen. Ons vasthoudendheid werd op de proef gesteld...straatkinderen willen graag dat je geld geeft of iets voor hen koopt en spelen op je gevoel in...maar wij zijn sterk gebleven en hebben niets gegeven. Moeilijk maar voor het beste.
Ook hebben wij in het nieuwe kindertehuis geschilderd...jaaaaa dat hebben wij gedaan...geloof het of niet.
Vandaag was het dan eindelijk mooi weer! Natuurlijk zonnebrand vergeten en Hanna is zo rood als een kreeft. Maar het mocht de pret niet drukken want er was eindelijk zon :-)!
Maar nu even serieus want het was een dag waarin wij ons realiseerde waarom wij hier echt zijn en hoe wij wat kunnen gaan betekenen. Wij hebben vandaag de scholen bezocht en zijn met ons neus op de feiten gedrukt. Zij hebben laten zien hoe het op de scholen gaat maar wat echt indruk op ons heeft gemaakt is 1 jongetje. In het kantoor van de directrice vroeg zij naar ons beroep. Toen zij hoorde welk beroep Miranda uitoefent wist zij gelijk hoe zij daarmee op haar gevoel kon inspelen. Daar zijn zij erg goed in hier...begrijpelijk want zij hebben alle hulp nodig. Zij zorgde ervoor dat er een jongetje uit de klas gehaald werd en vroeg of Miranda haar diagnose wilde stellen...geprobeerd uit te leggen dat Miranda niet de aangewezen persoon daarvoor is maar het jongetje werd ondertussen gehaald. Er kwam een jongetje binnen van 9 jaar met dicht hangende waterige ogen, trillend op zijn benen. Hij moest een potlood vasthouden om te laten zien dat zijn handen trilden en schokten. Het jongetje was duidelijk heel ziek. Zijn fijne en grove motoriek zijn duidelijk slecht ontwikkeld. Als hij rent dan struikelt hij over zijn eigen voeten...dit gebeurde dus ook waardoor de jongen huilend en met een grote bult op zijn voorhoofd de schooldag af moest maken. De leraar vertelde dat het jongetje waarschijnlijk HIV positief is maar dat zijn moeder geen geld uit wil geven aan een test in het ziekenhuis. Zij heeft hier geen geld voor en steekt haar hoofd in het zand. Het was duidelijk dat het jongetje veel te ziek was om überhaupt op school te zijn. Ons hart brak...
Wij gaan onze vrijwilligers handen in het nieuwe kindertehuis uit de mouwen steken door te schilderen, schoon te maken en helpen verhuizen. Hiernaast gaan wij nog een aantal projecten bezoeken in het dorp en omgeving om te onderzoeken in welk project wij ons geld en energie nog meer in gaan steken. Het jongetje wat wij vandaag ontmoet hebben zit in ons hart en in ons hoofd...dus waarschijnlijk willen wij hem gaan helpen.
Het is weer een heel verhaal geworden...wij gaan nu genieten van ons primitieve verblijf maar daar zullen jullie ons niet meer over horen klagen!
Over een paar dagen geven wij jullie weer een up - date van onze avonturen maar zullen wij proberen het iets korter te houden.
Oh ja...ik (Miranda) had 500 koeien kunnen bezitten op het moment als ik Hanna had verkocht aan 1 van de Matatu drivers. Een Matatu is een taxi busje...was toch een mooie deal geweest maar dan had ik de rest van het avontuur alleen moeten doorstaan. Maar het was een mooi bod...zijn toch aardig wat koeien...
Liefs Hanna en Miranda
Maar wij beginnen even bij het begin...de vliegreis...al een avontuur op zich. Het was lastig om alle lieve mensen die ons kwamen uitzwaaien achter te laten (bedankt dat jullie er waren!). Wij verwachten jullie uiteraard ook weer op Schiphol te zien als wij terugkomen :-)
Toen wij eenmaal iedereen, met tranen in de ogen, achter hadden gelaten moesten wij natuurlijk weer haasten om op tijd het vliegtuig te halen...op het laatste moment bedachten wij dat wij het gesponsorde geld om wilden wisselen voor Keniaanse Shilling. Iedereen bedankt voor de giften! Daarna gingen wij door de bodyscan en werd Miranda haar pruik nog even uit elkaar gehaald. Blijkbaar kan je daar zeker 10 kilo cocaïne in bewaren...na de lange reis kwamen wij eindelijk in Nairobi aan.
En toen was er....regen...en nog eens regen...na weinig geslapen te hebben kwamen wij aan in een Nyeri een dorp op 2,5 uur reizen van de hoofdstad. Ook daar..regen...en veel armoede...ook kwamen wij er vrij snel achter dat het nieuwe weeshuis nog niet af was...in het nieuwe weeshuis zouden wij een eigen kamer krijgen met een eigen badkamer. De manager vertelde ons dat wij tot het nieuwe kindertehuis af zou zijn bij zijn ouders in huis konden logeren. Dus zo gezegd...zo gedaan. Wij kwamen daar aan en het bleek niet zo groot te zijn. De ouders zijn zeer gastvrij maar onze kamer is net zo groot als een inloop kast. Op zich niet zo erg voor een paar dagen maar het is toch even wennen om met zijn vieren in een klein huis te verblijven. Maar vandaag zijn wij er achter gekomen dat wij niet zo moeten zeuren..
De eerste dag zijn wij naar de kinderen in het oude kindertehuis bezocht. Dat was heel erg leuk! De kinderen gingen voor ons zingen en dansen...dat was zo schattig! De kleinste kinderen willen lekker met je knuffelen..en daar zijn wij heel goed in! Gisteren zijn wij naar de stad geweest om wat dingen te kopen. De stad en de mentaliteit is heel anders dan wij gewend zijn. Je moet niet denken dat je snel iets kan regelen of kopen...het gaat allemaal Hakuna Matata...of poli poli...ook in de stad zag je veel armoede...lichamelijk gehandicapte mensen langs de weg en veel straatkinderen. Ons vasthoudendheid werd op de proef gesteld...straatkinderen willen graag dat je geld geeft of iets voor hen koopt en spelen op je gevoel in...maar wij zijn sterk gebleven en hebben niets gegeven. Moeilijk maar voor het beste.
Ook hebben wij in het nieuwe kindertehuis geschilderd...jaaaaa dat hebben wij gedaan...geloof het of niet.
Vandaag was het dan eindelijk mooi weer! Natuurlijk zonnebrand vergeten en Hanna is zo rood als een kreeft. Maar het mocht de pret niet drukken want er was eindelijk zon :-)!
Maar nu even serieus want het was een dag waarin wij ons realiseerde waarom wij hier echt zijn en hoe wij wat kunnen gaan betekenen. Wij hebben vandaag de scholen bezocht en zijn met ons neus op de feiten gedrukt. Zij hebben laten zien hoe het op de scholen gaat maar wat echt indruk op ons heeft gemaakt is 1 jongetje. In het kantoor van de directrice vroeg zij naar ons beroep. Toen zij hoorde welk beroep Miranda uitoefent wist zij gelijk hoe zij daarmee op haar gevoel kon inspelen. Daar zijn zij erg goed in hier...begrijpelijk want zij hebben alle hulp nodig. Zij zorgde ervoor dat er een jongetje uit de klas gehaald werd en vroeg of Miranda haar diagnose wilde stellen...geprobeerd uit te leggen dat Miranda niet de aangewezen persoon daarvoor is maar het jongetje werd ondertussen gehaald. Er kwam een jongetje binnen van 9 jaar met dicht hangende waterige ogen, trillend op zijn benen. Hij moest een potlood vasthouden om te laten zien dat zijn handen trilden en schokten. Het jongetje was duidelijk heel ziek. Zijn fijne en grove motoriek zijn duidelijk slecht ontwikkeld. Als hij rent dan struikelt hij over zijn eigen voeten...dit gebeurde dus ook waardoor de jongen huilend en met een grote bult op zijn voorhoofd de schooldag af moest maken. De leraar vertelde dat het jongetje waarschijnlijk HIV positief is maar dat zijn moeder geen geld uit wil geven aan een test in het ziekenhuis. Zij heeft hier geen geld voor en steekt haar hoofd in het zand. Het was duidelijk dat het jongetje veel te ziek was om überhaupt op school te zijn. Ons hart brak...
Wij gaan onze vrijwilligers handen in het nieuwe kindertehuis uit de mouwen steken door te schilderen, schoon te maken en helpen verhuizen. Hiernaast gaan wij nog een aantal projecten bezoeken in het dorp en omgeving om te onderzoeken in welk project wij ons geld en energie nog meer in gaan steken. Het jongetje wat wij vandaag ontmoet hebben zit in ons hart en in ons hoofd...dus waarschijnlijk willen wij hem gaan helpen.
Het is weer een heel verhaal geworden...wij gaan nu genieten van ons primitieve verblijf maar daar zullen jullie ons niet meer over horen klagen!
Over een paar dagen geven wij jullie weer een up - date van onze avonturen maar zullen wij proberen het iets korter te houden.
Oh ja...ik (Miranda) had 500 koeien kunnen bezitten op het moment als ik Hanna had verkocht aan 1 van de Matatu drivers. Een Matatu is een taxi busje...was toch een mooie deal geweest maar dan had ik de rest van het avontuur alleen moeten doorstaan. Maar het was een mooi bod...zijn toch aardig wat koeien...
Liefs Hanna en Miranda
-
26 Oktober 2010 - 19:04
Paula:
hahahaha Miranda! snap dat je Hanna toch maar gehouden hebt;)
Fijn om te lezen dat jullie goed zijn aangekomen! Wel raar om in zo'n hele andere wereld terecht te komen!
Succes en plezier de komende dagen! Ben benieuwd naar jullie volgende berichtje!
liefs x -
26 Oktober 2010 - 20:07
Sara:
juist leuk hoor zo'n lang bericht..
Toch leuk om te weten dat je 500 koeien waard bent... Mocht ik je ooit willen verkopen...
Ja mooi verhaal hoor over dat jongetje snap dat jullie hem graag willen helpen..
Maarja er zijn vast een heleboel van dit soort verhalen..
Veel plezier nog..
X -
26 Oktober 2010 - 20:32
Meik:
Heel veel succes en plezier gewenst tijdens deze bijzondere reis ladies! Zo stoer dat jullie dit doen.
Groet, Meik -
26 Oktober 2010 - 22:32
Iels:
Whuhahahahaaaa Hanna voor 500 koeien das veel maar t niet waard he;-)
Kan me voorstellen dat je op straat aagesproken wordt en je nix kan/mag geven aan de kinderen nog wel (MOEILIJK JOH!), de armoede daar zal vast overweldigend zijn en dan nog weigeren omdat je al een project heb en je natuurlijk niet iedereen kan steunen(al zou je dat met heel je hart wel willen natuurlijk!!) RESPECT DAMES!!!
Helaas kon ik er niet bij zijn op schiphol, maar wilda dat maar al te graag(leg t nog wel uit;-))
En even over dat primitive gebeuren he...
Mijn buurmeisje kwam vorig jaar na vrijwilligerswerk terug uit Kenia en die vergat toen wel eens t toilet door te spoelen omdat dat daar niet gebeurd, hoeven jullie dat nu ook niet te doen vroeg ik me af :-D
Nou lieverds, ik weet dat t is omdat jullie zo ver weg zijn... (anders zie ik jullie ook niet dagelijks haha)...
Maar ik mis jullie wel hoor!
Geniet van deze mooie ervaring!!!
Love ya !!!
Kussssssssssssssssss!!!
En nog een dikke CYBER HUGG!!!! -
27 Oktober 2010 - 08:39
Kees:
Jullie aan het schilderen, dat had ik wel eens willen zien. Hoe lang gaat het nog duren voor jullie je buitenhuis kunnen betrekken? Zo te lezen is het verblijf tot nu toe al een aaneenschakeling van ervaringen. Het is leuk om zo'n uitgebreid verslag te lezen, dus ga zo door dames.
Groeten, Kees -
28 Oktober 2010 - 08:05
Immy:
Wat een leuk en duidelijk reisverslag! Goed hoor, dat jullie je zo snel aanpassen en de dingen van de zonnige kant proberen te zien, maar wel oog hebben voor wat daar leeft en nodig is!
Ik ben trots op jullie!
Heel veel succes!
groetjes, xxx
-
28 Oktober 2010 - 18:43
Saar:
Hi girls,
Leuk om te lezen:) Hou jullie in de gaten. Veel plezier nog!!!!!
En thanks voor je berichtje Han!
xxxx -
28 Oktober 2010 - 21:29
Matthijs:
Mooi verhaal. Blijven schrijven! Ik heb hem als bookmark ingesteld.
Oh en verzoek voor het volgende verhaal: vertel iets over het eten daar. -
29 Oktober 2010 - 22:42
Nienke:
Haaaai! Ik zou voor de giraffes gaan Miranda!! Die zijn veel leuker dan koeien!
Hebben jullie het Kenyaanse cement Ugali al mogen eten? Ligt als een blok op je maag en daarom liggen die afrikaanse mannen de hele dag te slapen!! Dat beweren ze zelf althans.
Anyway meiden (of althans, ik ken alleen Miranda maar dat geeft niet), respect voor jullie hoor! Heel gaaf zo'n avontuur. Het is niet makkelijk, soms leuk, soms verschrikkelijk, irritant, vermoeiend of juist mooi...maar nooit saai!!!
En je mist helemaal niks in de kliniek :-). Je krijgt vast veel liefs van alle collega's van 2.1 en een knuffel van mij! Daaaag!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
